Halo: The Mona Lisa review

Lars Cornelis

Binnen het Halo-universum kun je wel honderden stoere oorlogsverhalen vertellen. Dat er echter ook zeker plek is voor een horrorverhaal, wordt bewezen met Halo: The Mona Lisa. Als het gevangenentransport Mona Lisa van de radar verdwijnt midden tussen het puin van de verwoeste ringwereld Halo, wordt de UNSC Red Horse op onderzoek gestuurd. The Mona Lisa blijkt alles behalve verlaten te zijn, maar de mariniers van de UNSC Red Horse treffen niet de oorspronkelijke bemanning aan.

We kunnen een commissie verdienen voor aankopen die gedaan worden via onze links.

Tessa Kum en Jeff VanderMeer, de auteurs van het originele verhaal uit Halo: Evolutions dat de basis vormde voor deze digitale comic, hebben op een slimme manier gebruik gemaakt van de bestaande elementen uit het Halo-universum. Alle elementen uit The Mona Lisa hebben al een plek in het universum, maar worden nu zo samengebracht dat de uitkomst een waar horrorverhaal is. Dat heeft als enige nadeel dat het verhaal een tikkeltje voorspelbaar is, maar dat valt in het niet bij de originele vertelling.

Halo-horror

Door de opbouw zit er een goede spanning in The Mona Lisa. Dat komt omdat je als kijker haast onderdeel uitmaakt van het groepje mariniers dat aanboord van de Mona Lisa gedropt wordt. Zij worden door hun meerderen expres niet goed ingelicht over de situatie en weten dus totaal niet wat zij aantreffen. Jij als kijker hebt misschien wel je vermoedens over de situatie, maar toch tast je deels net zo in het duister als de mariniers. Want waarom zou er een gevangenentransport uitgerekend door het puin van Halo vliegen, na alles wat daar gebeurde? Waarom bevinden zich ongewapende Elites aanboord van dit schip? En zijn eventuele overlevenden wel te vertrouwen?

Ook ONE, de studio die het verhaal vertaalde naar een digitale comic, heeft een bijdrage geleverd aan de spanning van The Mona Lisa. Alle episodes eindigen met een spannende clifhanger, waardoor je constant op het puntje van je stoel zit. Ondanks je vermoedens wil toch graag weten wat er nou écht gaande is. Het verhaal geeft de voorzet, de opdeling in episodes maakt het af.

ONE levert ook goed werk op gebied van de grafische stijl. De tekeningen zijn gedetailleerd en door een tamelijk grote hoeveelheid bewegende elementen binnen de tekeningen, neigt de digitale comic haast meer naar een animatiefilm, dan naar een stilstaande comic. ONE heeft de balans tussen statische en bewegende elementen goed gevonden en dat maakt The Mona Lisa tot een bijzonder mooie ‘comic’ om te kijken. Bovendien is de stijl zeer trouw aan de games. Van de wapens, tot de vormgeving van bepaalde personages, alles klopt. De kersen op de taart zijn de first-person scènes.

Conclusie

The Mona Lisa is een bijzonder geslaagde digitale comic. ONE maakt gebruik van zeer dynamische tekeningen, waarin altijd wel een bewegend element te bespeuren valt. Daardoor is The Mona Lisa meer een animatiefilm, dan een comic. Door volledig trouw te zijn aan de stijl van de games én door een first-person scène te implementeren, voelt de digitale comic echt aan als een authentiek Halo-product. Ook het verhaal verdient niets dan lofzang. Er wordt gebruik gemaakt van bestaande elementen uit het Halo-universum, maar het verhaal is zo opgebouwd, dat de kijker alsnog behoorlijk in het duister tast. Daardoor is dit niet het zoveelste stoere oorlogsverhaal, maar een waar horrorverhaal. En omdat ONE de episodes constant eindigt met een spannende cliffhanger, laat The Mona Lisa je ongeveer een uur op het puntje van je stoel zitten.

Halo: The Mona Lisa is onderdeel van de Halo Tijdlijn.