Held of antiheld. In de inFAMOUS-reeks kies je zelf wat je doet en bepaal je dus zelf hoe de mensen om je heen je zien. Als held word je overal ontvangen als… held, terwijl je als antiheld regelmatig op een handvol stenen wordt getrakteerd. Maar ieder heeft nu eenmaal zo zijn eigen wijze en visie om de wereld van de ondergang te redden. Omdat met de twee inFAMOUS-spellen nog niet genoeg verslagen, gered en vernederd is, is er nu ook een comic waarin onze levende energiebron alles en iedereen van de ondergang moet redden, of eigenlijk vooral zichzelf.
Cole MacGrath heeft Empire City in de eerste inFAMOUS-titel gered, maar is er alles behalve vrolijker op geworden. Onze overspannen held zit in een flinke dip dankzij persoonlijke conflicten en alsof dat nog niet genoeg is, krijgt hij ook nog eens een experiment van Kessler op z’n dak. Cole blijkt namelijk niet de eerste te zijn die aan de Ray Sphere is blootgesteld; ene David Warner is over een langere periode tientallen keren aan de Ray Sphere blootgesteld en ontving elke keer een nieuwe kracht. Warner wist na verloop van tijd echter te ontsnappen en deed thuis een gruwelijke ontdekking die hem op een oorlogspad stuurde. Uiteraard is het aan Cole om de confrontatie met Warner aan te gaan.
David Warner blijkt niet alleen een geduchte tegenstander voor Cole, het is ook een tegenstander met een iets ander motief. Warner streeft niet naar een verwoeste wereld, een wereld zonder menselijke stroomvreters of een wereld vol met mensen met superkrachten. Warner wil maar één ding: wraak, met Cole als einddoel. En als er dan toevallig wat mensen in de weg staan, dan gaat hij daar ook gerust doorheen; Warner is niet zo moeilijk. Cole’s nieuwe tegenstander is bovendien erg gelovig, wat hem ook een vrij unieke karaktereigenschap geeft binnen het inFAMOUS-universum.
Hinkt op twee gedachtes
Ook Cole krijgt in de comic een wat zwaardere emotionele lading met zich mee, wat resulteert in een vrij treurige en soms juist extra boze en gefrustreerde Cole. Waar Cole het in de games nog wel eens moet hebben van zijn oneliners, is het in deze comic allemaal net wat anders. Het is mooi om Cole eens in een ander daglicht te zien, maar soms is het allemaal wel net wat te melodramatisch. Bovendien is het zo dat lezers zonder kennis van inFAMOUS ook absoluut niet zullen begrijpen waarom Cole zo treurig, boos en gefrustreerd tegelijk is.
Om dat te begrijpen moet je het verhaal van de eerste inFAMOUS-games kennen; de kleine terugblikken die de comic biedt vertellen daar veel te weinig voor. Dit laat eigenlijk zien dat het niet helemaal duidelijk is op wie de comic nu precies gericht is. Het ene deel lijkt op nieuwkomers gericht, dankzij terugblikken en (overbodige) verklaringen, terwijl het andere deel voor nieuwkomers weer niet te begrijpen is omdat zij voorkennis uit de inFAMOUS-games missen.
Het grote minpunt is echter de tekenstijl. Waar de digitale proloog van inFAMOUS, Post Blast, nog een stijl had die perfect aansloot bij de filmpjes die je in de games ziet, is dat bij deze comic volledig verleden tijd. Het is niet zo dat het tekenwerk compleet bagger is, er zitten best wat leuke tekeningen bij, maar het doet ontzettend veel afbreuk aan het inFAMOUS-universum als geheel. We hebben nu twee games gezien met een hele specifieke tekenstijl voor alle speciale filmpjes en deze inFAMOUS-comic gooit deze stijl zonder verder nadenken zo de prullenmand in. En juist het gebruik van de bekende inFAMOUS-stijl had ervoor kunnen zorgen dat de comic, in ieder geval visueel, moeiteloos bij het universum aan kon sluiten. De gebruikte tekenstijl is niet inFAMOUS-waardig en verpest grotendeels de ervaring van het geheel.
Conclusie
De comic van inFAMOUS weet niet zo goed wat het wilt zijn. Aan de ene kant biedt het stukken die op nieuwkomers gericht zijn, maar voor andere stukken is juist weer veel voorkennis vereist. Bovendien is het verhaal geen wereldschokkende opvulling tussen de twee inFAMOUS-games; wat terugblikken op de eerste inFAMOUS en een laatste pagina die naar inFAMOUS 2 verwijst is niet genoeg om het als een echt verbindingsstuk te beschouwen. De enige pluspunten aan de comic zijn dan ook de nieuwe vijand, die heel anders is dan alle andere vijanden die we binnen het inFamous-universum kennen, en de poging om een iets andere kant van Cole neer te zetten. Al lukt dat laatste ook niet optimaal door de melodramatische aard van de emoties en het feit dat lezers zonder voorkennis de emoties meestal niet zullen begrijpen. De comic is daarnaast ook nog eens slachtoffer van een tekenstijl die totaal niet bij het geheel past, terwijl de games zelf, met hun speciale tussenfilmpjes, al een perfect voorbeeld bieden.
